کاهش وزن در دوران یائسگی

کشف کنید که چه چیزی باعث افزایش وزن در طول دوران یائسگی می شود تا خوش اندام بمانید!

آیا نگران افزایش وزن در طول دوران یائسگی هستید؟ تغییرات هورمونی که در طول گذار میانسالی اتفاق می افتد، باعث مشکلات زیادی در بدن شما می شود. شاید هم در حال حاضر، وزنتان بالا رفته باشد.

اما بالا رفتن سن به این معنا نیست که باید سنگین تر شوید. دانشمندان بررسی کرده اند که چه چیزی باعث افزایش وزن در طول دوران یائسگی می شود و به نتایجی رسیده اند که ممکن است شما را متعجب سازد.

برای آنکه با بالا رفتن سن تان همچنان بدنی جذاب و متناسب داشته باشید، از جدیدترین تحقیقات به همراه نکاتی از طرف کارشناسان استفاده نمایید.

روش های افزایش وزن کودکان

ممکن است لازم باشد والدین، کمتر روی ترازو تمرکز کنند و به جای آن انرژی شان را به تامین درشت مغذی ها (پروتئین، کربوهیدرات و چربی ها) و ریز مغذی ها (ویتامین ها و مواد معدنی) کافی برای کودکانشان معطوف سازند.

کالری های پوچ مانند کالری های موجود در بستنی، ممکن است تک و توک چند پوند وزن به کودک اضافه کنند اما آنها مواد مغذی که کودک برای ساخت یک مغز سالم، اندام های انعطاف پذیر و استخوان های قوی نیاز دارد را فراهم نخواهد کرد. بنابراین اگر شما یک کودک کم وزن دارید، با مطمئن شدن از اینکه تمام کالری های مصرف شده، غنی از مواد مغذی هستند شروع کنید.

12 راه برای افزایش وزن

کمبود وزن یا لاغر بودن نه تنها برای مردان بلکه برای زنان هم کاملا خجالت آور است. یک فرد در هنگامی که وزن بدنش 10 تا 20% کمتر از وزن ایده آل با توجه به قد و جنسیت او باشد، کم وزن نامیده می شود.

افراد کم وزن یا لاغر، به دلیل عدم ایمنی و مقاومت ضعیف برای مبارزه با بیماری ها، بیشتر مستعد ابتلا به عفونت ها و بیماری های مختلف هستند.

کم وزن بودن می تواند به خستگی، تحریک پذیری و عدم تمرکز نیز منجر شود.

چه غذاهایی را بخوریم؟

اگر به دنبال اضافه کردن عضله هستید، افزایش حجم (در کنار تمرین تان) یکی از ضروری‌ترین جنبه‌های پیشرفت پایدار و باثبات است. برای آنهایی که با این اصطلاح آشنا نیستند، افزایش حجم یعنی مصرف کالری بیشتر از مقداری که به‌طور روزانه می‌سوزانید، به قصد اضافه کردن وزن.

با تمرین‌های معمول وزنه‌ای و نسبت‌های صحیح از درشت مغذی‌ها، بیشتر وزن به‌دست‌آمده باید به‌جای چربی، عضله باشد.

از نظر تاریخی، به خاطر اضافه شدن چربی تقریباً غیرقابل‌اجتناب که به دلیل کالری اضافی رخ می‌دهد، افزایش حجم در زمستان انجام می‌شده است. وقتی هوا سرد می‌شود ما تمایل داریم خودمان را کمی بیشتر بپوشانیم، یعنی پنهان کردن این حقیقت که وقتی شما به دنبال افزایش عضلات بدون چربی بیشتری هستید، شکم شش تکه‌تان دارد از بین می‌رود، کمی آسان‌تر است!

در گذشته، توجه کمی به این چربی اضافه می‌شد. این فقط بهایی بود که برای اضافه کردن عضله پرداخت می‌شد، و هنگام بهار که خورشید از میان ابرها سرک می‌کشید، وقت آن بود که از شر این چربی خلاص شد. انجام کاردیو اجباری می‌شود، شروع می‌کنید به انجام حرکات سینه، شانه‌ها و کمر کمی محکم‌ترمی‌شوند، کالری‌ها را کم می‌کنید و زمانی که تابستان می‌رسد، به بهترین ظاهر خود بازگشته‌اید.

اخیراً متداول شده است که مردم دوست دارند در تمام سال بهترین ظاهر خود را داشته باشند و این مستلزم محدود کردن افزایش چربی در دوره‌ی افزایش حجم است، درحالی‌که همچنان توده‌ی عضلانی اضافه می‌کنند. در این روش فواید مختلفی، ازجمله دوره‌ی کات کوتاه‌تر در پایان دوره‌ی افزایش حجم، وجود دارد که این شیوه را به یک پیشنهاد جذاب تبدیل می‌کند.

اگر به دنبال یک برنامه‌ی افزایش حجم می‌گردید، دو شیوه‌ی رایج وجود دارد که افراد انتخاب می‌کنند:

• افزایش حجم پاک/بدون چربی- خوردن غذاهایی با ارزش غذایی بالا و به‌طورکلی پرهیز از تنقلات و هله‌هوله (junk food). همچنین مصرف کالری، کمی بیشتر از حد مصرفی‌تان به قصد اضافه کردن عضله با کمترین افزایش چربی ممکن.
• افزایش حجم ناپاک- خوردن تقریباً هر چیزی که دوست دارید، تا زمانی که به اهداف خود در مصرف کالری و درشت مغذی‌ها برسید.

در اینجا نگاهی به هر دو روش می‌اندازیم و امیدواریم به شما کمک کند تا تصمیم بگیرید کدام برنامه‌ی افزایش حجم برای شما نتیجه‌ بخش است.

کاهش وزن در منطقه چربی سوزی

پرسش خواننده: من در جایی خوانده ام که اگر بخواهم چربی بیشتری بسوزانم و وزن بیشتری در هنگام ورزش کردن از دست دهم، باید در منطقه چربی سوزی ورزش کنم. آیا درست است؟

پاسخ کوتاه این است که: نه واقعا! با این که به طور تکنیکی در ورزش کردن اصطلاحی به نام "منطقه چربی سوزی" ( که در مراحل ساده 60 تا 70 درصد بیشترین میزان ضربان قلب است) درصد بیشتری از کالری چربی ها را برای سوخت استفاده کرده اما همچنان مجموع کالری مصرف شده همچنان نسبتا پایین است.

دلیل این مسئله کاملا ساده است. چربی، سوختی است که به آرامی می سوزد و به اکسیژن نیاز دارند تا آن را به انرژی قابل مصرف تبدیل کند و بنابراین برای تمرینات طولانی، آرام و یک نواخت مانند کوهنوردی یا دوچرخه سواری در مسیرهای طولانی کاملا ایده آل هستند.

بسیاری از مردم به اندازه کافی ذخیره چربی دارند که برای فعالیت های سبک در روزهای متمادی مناسب است بدون آنکه انرژی شان تحلیل برود. اما اگر بخواهید سریع تر باشید، یا بیشترین میزان کالری را در در هر دقیقه بسوزانید، باید بر کربوهیدرات هایی مانند گلیسوژن برای تامین انرژی تکیه کنید.

تبدیل چربی به سوخت به مدت زمان بیشتر و اکسیژن بسیار زیادی دارد و در تعریف بسیار دقیق به آن متابولیسم هوازی گفته می شود.

تمرینات با شدت بالا، از سوی دیگر، اغلب از متابولیسم غیر هوازی یا گلیکولیز برای تبدیل سریع گلیکوژن ذخیره شده در بدن استفاده می کند تا انرژی مورد نیاز برای تمرینات را تامین کند.

این پروسه می تواند با میزان بسیار کم و یا حتی ناچیز اکسیژن رخ دهد. نکته منفی متابولیسم غیر هوازی این است که منبع محدودی برای تامین انرژی دارد و وقتی میزان ذخیره شده به پایان برسد، اغلب در مدت دوساعت، باید سرعت خود را کاسته و از متابولیسم هوازی برای تامین دوباره منبع گلیسوژن با مصرف کربوهیدرات های ساده استفاده کرد.

برای پیچیده تر توضیح دادن تئوری منطقه چربی سوز، باید بدانید که وقتی تمرین می کنیم از ترکیبی از سیستم های تامین انرژی استفاده می کنیم. ورزشکاران به ندرت تنها در منطقه هوازی و غیر هوازی تمرین می کنند.

حالا سوال اصلی، اگر هدف شما کاهش وزن است و سوزاندن کالری راهی برای کاهش وزن است، بهتر است تمرین کردن را به شدت بالاتر 2-3 بار در هفته و سوزاندن مجموع کالری از هر دو منبع چربی و گلیکوژن ذخیره شده می باشد.

درست است که با سوزاندن درصد بیشتری کالری از منابع چربی در تمرینات سبک منطقه چربی سوزی، شما همچنان کالری بیشتر می سوزانید و همچنین کالری بیشتری از منبع چربی را در تمرینات سنگین تر مصرف می کنید. افزایش ریتم، تغییر شدت تمرینات از بالا به پایین ( تمرینات اینتروال) و افزودن فشارهای بیش از حد معمول برای فعال کردن سیستم هوازی (70 تا 90 درصد ماکزیمم ضربان قلب MHR) که باعث افزایش بیشتر کالری سوزی در طول تمرینات می شود نیز در نهایت میزان از دست دادن چربی از تمرینات ورزشی را تعیین می کنند.